De laatste berichten vanuit Oekraïne:

29 januari:

Gisterenavond was de vrachtwagen na 5 inzamelpunten helemaal volgeladen.
Vandaag bij Petro's zus Nadia in Nikopol....tijdens de preek een inslag vlakbij. De gemeenteleden schrikken enorm. Een moeder loopt langs de dominee en zegt dat ze naar de zaal met kinderen gaat, die in paniek zijn...
Zwager Iwan blijft rustig staan en zegt: vrienden, laten we rustig blijven en bidden, vrienden...

28 januari:

Nog vroeg...maar in Nederland wordt er hard gewerkt om de vrachtwagen te vullen vandaag.!!

27 januari:

Een nieuw oproep voor over 28 dagen in zijn handen. DANKBAAR. Dit papiertje draag je hier voortdurend bij je. Overal kun je aangehouden worden door de politie en wordt gevraagd of je al geregistreerd staat op het legerkantoor. Vandaag stonden ze weer langs de weg op 3 plaatsen. Gewoon de weg van ons dorp naar de stad. Een afstand van 10 kilometer. Politie met 3 extra soldaten. Afgelopen week hebben ze zelfs de stadsbus aangehouden en alle mannen zo'n wit briefje gegeven. Een man uit onze kerk werd op weg naar zijn werk aangehouden en in de extra auto (met tralies)met een paar anderen rechtstreeks naar het legerkantoor gebracht.....Hij gaat nu de medische keuring door. Mannen blijven binnen, sommigen komen het dorp niet meer uit.... in de kerk is er steeds meer gebed voor alle mannen in de gemeente die voor het eerst of opnieuw zich moeten melden....
De harde realiteit van vandaag. Vele sneuvelen en nieuwe worden opgeroepen....

Ook de kolonel zelf vertelde vanmorgen aan Petro dat ook hij naar het front gestuurd kan worden als er een kolonel sneuveld. Hij is afgekeurd omdat hij 3 keer gewond is geraakt aan zijn been in 2014 in het oosten. Maar als ze mij nodig hebben , zal ik moeten.....
2 maanden geleden was Petro in Balakleya(charkov regio), waar hij op bezoek was bij een dominee die gemarteld was door de russen . Ze hebben telefonisch contact gehouden. Afgelopen week vroeg hij om stookhout. We hebben het geld overgemaakt en zijn zoon heeft het geregeld.
Heel belangrijk voor de mensen in het dorp Andrejivka waar hij nu ook dient.

26 januari:

Morgen moet Petro zich weer melden op het legerkantoor. 🙏

25 januari:

Zoals een aantal van jullie weten, hebben we al 15 jaar een soort van uitleensysteem voor verzorgingshuisbedden, rolstoelen, rollator en po-stoelen, krukken etc. Mensen in ons dorp en daarbuiten weten dat en daarvoor wordt Petro vaak gebeld. We hebben 8 bedden in omloop. Soms zijn ze allemaal bezet, soms niet. Vandaag hebben Petro en Arjan een bed gebracht bij een 65 jarige lichamelijk gehandicapte man. Er ontstaat altijd een gesprek waardoor Petro de situatie kan inschatten of er meer hulp nodig is (evt. Incontinentie materiaal bijv.) En ziet hij of er zorg/hulp is van familie of buren.
Ze gingen pas een bed ophalen bij mensen, waar een man was overleden na een 5 jarig ziekbed. Petro zag al dat de matras niet meer goed was om aan een volgende persoon te geven. Onderweg naar huis kwamen ze een zigeuner tegen en die wilde de matras graag meenemen🤦🏻‍♀️.

Afgelopen zondag ontmoette ik iemand die vroeg om luiers maat 7 voor een 8-jarig meisje. Ze is gehandicapt geraakt door een hersenvliesontsteking. Vandaag heeft Petro de luiers kunnen geven. Terwijl Petro praat met de oma van dit meisje, vind ze het zelf interessant om even in onze auto te zitten..😉.Maar wat een leed in het gezin. Eerst was ze volledig gezond en vrolijk. Toen raakte ze erg ziek door een bepaald virus....Van de overheid krijgen ze 1 pak luiers vergoed per maand! Dat is veeeel te weinig.
Nu weer een drone-aanval op Oekraïense steden. Er zijn explosies gemeld in Dnipro, Zaporizhzhia en Kharkiv.🙁

22 januari:

Gisteren appte Petro met een legerleider aan het front. Hij heeft een generator gekregen van ons en petro informeerde of daarmee alles goed was. Hij schreef, een raket is neergekomen op de 'eetzaal' van onze eenheid. Niet iedereen heeft het overleefd....😢

20 januari:

Veel landen maken de afgelopen dagen weer nieuwe beslissingen over het geven van wapens en tanks aan Oekraïne. Zelensky vraagt er duidelijk steeds om. Want Oekraïne heeft ze heel hard nodig!!!

19 januari:

Vandaag een volle bus medische middelen gebracht naar Uzhgorod, de provincie hoofdstad hier.

Ze waren ontzettend blij met de spullen uit Nederland.
Ze vertelde dat er heel veel gewonde soldaten afgelopen week zijn gebracht naar uzhgorod. De afdeling chirurgie en neurochirurgie liggen overvol....dus er is nu dichtbij huis ook veel hulp nodig.
Vandaag kregen we van Inna foto's. Ze hadden de generator in Gerson bij het postkantoor opgehaald en wordt naar een dorpje gebracht. Toen Anna-Vera daarheen ging moesten ze 34 kilometer omrijden vanwege een kapotte brug. Maar met de boot gaat sneller😉

18 januari:

Vandaag hebben we weer een dagje uit kunnen organiseren voor een deel van het personeel van het kindertehuis in Dombok. Twee dorpen verderop bij ons vandaan. In dit kindertehuis zijn 60 kinderen inclusief hun leiding geëvacueerd 9 maanden geleden uit Dnipro. Het team bestaat uit 11 vrouwen en 1 man. Zij zijn dus nu aan het werk en wonen op hun werk...terwijl hun familie/gezinnen nog in Dnipro zijn. Daarom worden ze soms afgewisseld door andere leiding en kunnen ze even naar huis.

We begrepen dat het heel zwaar is voor ze 24/7 op je werk te zijn met veel kinderen in allerlei leeftijden.
Daarom hadden we hen ons idee verteld voor een dagje uit. Dat wilden ze heel graag!
Ze waren zo blij. Ze zeiden dat het de fijnste dag van dit jaar was! Even relaxen, even uit de continue werksfeer.

We doen het in drie keer, dan komen ze allemaal een keer aan de beurt. Terwijl een deel van de leiding een dagje uit is, worden de oudste kinderen van 16 jaar gevraagd om op de groepen kinderen te letten. En ze worden beloond met een zakje noodlesoep ! En dat 'oppassen' willen ze allemaal graag voor een beloning als deze....

17 januari:

We versturen ook per post hulpgoederen op naar mensen in het oosten. Vaak krijgen we na een bezoek aan deze gebieden via onze contactpersonen vraag om nog concrete dingen. Een gezin uit Dnipro heeft een generator uit NL opgehaald bij de post. Petro legt dan per telefoon uit hoe die werkt etc.

14 januari:

Er zijn al zo'n 60 gewonden door de inslag van een Russische raket in de flats. 12 van hen zijn kinderen -
De reddingsoperatie gaat door.

De Russische raket raakte een flat met 16 ingangen en ongeveer 1.700 bewoners. In de verwoeste entree bevinden zich 72 appartementen. Volgens de gegevens uit de aanmeldingen gaat het om 100-200 personen (ongeveer 50 kinderen).

Het hele huis is zonder elektriciteit, gas, zonder ramen. In feite moeten meer dan 1.000 mensen worden voorzien van huisvesting en warmte.
Laatste berichten: 9 mensen zijn omgekomen, waaronder een 15 jarige meisje...😥

13 januari:

Onze Anna-Vera is gisteren avond weer veilig thuis aangekomen, heerlijk samen uren bij gekletst. Wat een verhalen heeft ze gehoord van mensen daar in het oosten, wat een belevenissen.

Maar heel fijn dat ze zich beschermd voelde en geen angst gehad heeft . Dat ze toch ondanks alle artillerie geluiden, rustig haar werk kon doen. Alleen toen ze het centrum van Gerson inreden. En de soldaten bij de checkpoint vroegen of ze wel zeker wisten dat ze daarheen wilden.....Dat zeggen ze dan duidelijk met een reden...in het centrum van Gerson was niemand te bekennen.....De stad is bevrijd, maar wordt dagelijks beschoten, doelloos op willekeurige burgerdoelen.. 🙁
Bij een andere checkpoint zagen ze Anna-Vera in haar gekleurde ski-jack aan voor minderjarige. De soldaat vroeg om haar paspoort en moest ze antwoorden op vragen over haar identiteit en ze checkte of dat klopte met de informatie in haar paspoort... Daarna kon ze lachend zeggen dat ze dit voorval maar als compliment opnam, dat ze er jong uitziet😀

Omdat de strijd in Soledar nu zo hevig is, is bijna de hele bevolking geëvacueerd. Er zijn nog rond de 500 mensen achtergebleven, waaronder 14 kinderen. Helaas kunnen zij nu niet meer geëvacueerd worden, te gevaarlijk.
Anna-vera hoorde in het oosten ook van de mensen dat vooral de plaatsen aan de frontlinie totaal geëvacueerd zouden moeten worden, dat vinden de soldaten. Omdat ze dan beter kunnen strijden, omdat ze geen zorgen hebben over de veiligheid van achtergebleven bevolking. De mensen worden opgeroepen, overgehaald om mee te gaan uit het gebied, maar niet iedereen gaat uiteindelijk weg.

12 januari:

Ik besef dat we vaak vragen om gebed voor de soldaten...en ik vraag het weer vanavond. Ik geloof echt dat al die gebeden gehoord worden! God regeert over alles !

Vandaag sprak Petro (telefonisch)met de soldaat Sergey. Zijn brigade heeft onze witte bus gekregen afgelopen zomer. Hij vertelde dat hij overgeplaatst is naar Soledar...Petro vroeg hoe is het daar? Hij zegt: heet, heel heet.....(daar bedoelt hij mee: een helse strijd. Want in werkelijkheid is het daar -15 graden nu) ....
Hij bekende dat er dagelijks ongeveer 200 soldaten omkomen in de strijd. En honderden gewond raken...dat is de vreselijke , pijnlijke werkelijkheid. Ze hebben ook een keer moeten terugtrekken vanuit de strijd, omdat het het niet waard was om met zo'n hoge prijs door te vechten...De komende week wordt heel zwaar en beslissend in Soledar en Bachmut.
Gebed wordt gevraagd door vele soldaten.

11 januari:

Anna-Vera en deel van familie Bernyk zijn onderweg naar Gerson. Ze hebben informatie gekregen over een dorp, waar niemand humanitaire hulp brengt. Daar gaan ze eerst heen.. En dan komen ze langs de weg een neergestort vliegtuig tegen....blijkt een Russische te zijn , dus even een applaus in de auto's👍 bij de eerstvolgende checkpoint horen ze van de soldaten dat die 10 minuten (!) geleden een explosie hoorden en dat was dat vliegtuig!

6 januari:

Vanmorgen om 10 uur even samen koffie drinken met Arenda Vasylenko uit Brovary (Kiev). Ook een Nederlandse getrouwd met een oekrainer, die ook al die tijd bewust zijn gebleven en humanitaire hulp geven.
Nou dat bijkletsen duurde wel 5 uur... we hebben ook zoveel overeenkomsten en dan begrijp je elkaar al snel. .

5 januari:

Vandaag heeft Petro met een deel van zijn kinderkoor een bezoek gebracht aan een kindertehuis bij ons in de buurt. Daar wonen 80 weeskinderen, die met hun leiding samen zijn gevlucht uit Dnipr in het begin van de oorlog. Er was vanmiddag geen elektriciteit, maar dat hinderde het programma niet. Net toen de dominee aan het einde voor de kinderen had gebeden en "Amen" zei, gingen de lampen weer aan !!

De Oekraïense strijdkrachten duwden de bezetters terug tot voorbij de grenzen van Bachmut.
Volgens hem verdedigen onze verdedigers Bachmut moedig en voorkomen ze dat de vijand oprukt. Tegelijkertijd werd tijdens de gevechten meer dan 60% van de stad verwoest. De president zei dat Rusland de aangekondigde eenzijdige wapenstilstand met kerst (6-8 januari) wil gebruiken als dekmantel om uitrusting, munitie en gemobiliseerde mensen naar Donbas te sturen.

4 januari: 

Dankbaar voor een vracht met winterkleding , die vandaag gelost is in Hongarije. Die gaan we zelf weer beetje bij beetje naar Oekraïne vervoeren.

3 januari: 

Vandaag is Anna-Vera met een aantal familieleden naar het oosten vetrokken. Onderweg sluit er een bus met hulpgoederen aan...

1 Januari 2023:

Het was een bewogen en intensief jaar, een jaar dat leek te beginnen op 24 februari.
We hebben veel beleefd en doorleeft. Maar God was erbij. We zijn dankbaar voor zoveel goede dingen die er waren in dit jaar. We zijn dankbaar voor alle steun en hulp die gegeven is door jullie aan het oekraïense volk.
Het nieuwe jaar ligt voor ons en we hopen en bidden op een overwinning!

We wensen jullie allemaal een goed en gezegend 2023 toe!

31 december:

Petro is net terug van een begrafenis van een soldaat (38jr.) Vrouw en 2 kinderen(6 en 14jr.) blijven achter....
Dit is de derde begrafenis in het naast ons gelegen dorp... heel veel bewoners van het dorp waren aanwezig. Je ziet dat mensen uit respect voor de omgekomen soldaat op de knieën gaan. Zelfs ouderen proberen dat, hoe moeilijk ook, te doen.
Petro kent deze soldaat niet, maar hij wil uit respect voor deze omgekomen strijders naar een begrafenis. Nu wist hij ervan, omdat gisteren Pasha (kapelaan) tegen hem had gezegd, dat hij deze soldaat naar huis had gebracht.

30 december:

Er zijn verschillende functies van het kapelaan zijn. Zijn taak en roeping is het ophalen van gesneuvelde soldaten en ze brengen bij de nabestaanden... Heel zwaar werk. In een speciale koelwagen rijdt hij heel het land door. Vandaag op zijn 67e rit kwam hij langs, hij bracht 3 lichamen naar Mukachevo en Uzhgorod, niet ver bij ons vandaan. Vandaar dat hij even langs kon komen...
Vandaag wil ik vragen om hem ook in uw gebeden te gedenken. Hij heeft veel gezien en meegemaakt. Het is loodzwaar werk. Het inladen van lichamen in zwarte zakken en ze 'naar huis' brengen naar moeders, vrouwen en kinderen....hun reactie te zien, geeft veel verdriet. Hij zegt dat het zwaar is, maar dat hij niet anders meer kan en wil doen....
Petro heeft al een paar keer aangeboden om met hem mee te gaan, ter ondersteuning in het rijden van de vele kilometers en te steunen. Hij waardeert dat heel erg. Maar zegt het liever alleen te doen, want hij wil zich niet verantwoordelijk voelen voor het leven van een bijrijder en de psychische druk die het geeft aan de bijrijder....

29 december:

En goed nieuws vanuit het legerkantoor, wat nu net weer open was nadat het luchtalarm afgelopen was. De kolonel was er niet, maar hij had zijn collega gebeld dat Petro kwam.  En ook die collega wilde wel een bakkie koffie doen met Petro en zijn verslag aanhoren van wat hij de afgelopen maand had gedaan.
Weer blij met een maand uitstel!

Dank voor jullie meeleven en gebeden in deze momenten. Het lijkt een gemakkelijke weg om uitstel te krijgen, maar dat is niet zo. Het is elke keer weer spannend, omdat zijn papieren in principe klaarliggen met daarop: inzetbaar.
Het uitstel is echt een zegen, iedere maand weer!

24 december:

Een bijzonder bewogen en druk jaar is het geweest voor onze stichting. Maar we zijn heel dankbaar voor een goede samenwerking tussen het bestuur en veldwerkers in Oekraïne. Samen staan we sterk!
Vooral veel dank aan alle trouwe volgers, donateurs en vrijwilligers, dat het werk door kan gaan, juist nu in moeilijke tijden.
Oekraïners hebben maar 1 wens voor het nieuwe jaar: een overwinning en wederopbouw...Laten we daarvoor bidden en hopen.🙏 En wij zullen met de hulp van God ook in 2023 onze Oekraïense lijdende medemens in nood blijven helpen.

22 december:

Kinderen en oorlog.. is een apart thema. Al wonen wij betrekkelijk veilig, geeft de oorlog wel onze kinderen ervaringen van uren zitten in koude en donkere gang op school tijdens luchtalarm. Nu vanwege het ontbreken van elektriciteit al weken geen volledige lessen. 9:30 t/m 11:30. Dat stelt niks voor...eerst door corona en nu oorlog is school voor hun niet wat het hoort te zijn....

Vandaag gaat de kerstvakantie beginnen, die ook langer kan duren dan normaal vanwege de situatie met warmte en licht gebrek...
Maar voor nu gaan ze genieten van de vakantie, de blijdschap was groot, toen ze vandaag thuis kwamen en hun rugzak op de vloer lieten vallen....He, he, eindelijk vakantie!!

En papa is weer thuis, dat was ook voor hen een veilig gevoel. Al begrijpen ze heel goed waarom wij zo druk zijn met de hulp aan Oekraïne, waardoor ze soms minder aandacht krijgen🤦‍♀️ Ze vinden in hun hobby allebei een goede uitlaatklep.
Hopelijk zullen de feestdagen wat meer rust en quality-time bieden...🙏

20 december:

Petro heeft vandaag onderweg ook heel wat kinderen blij kunnen maken met een cadeau uit Nederland. Vanuit de actie schoenendoos. Hij vroeg aan hen of ze wisten waar Nederland lag, maar dat wisten ze niet. Ze waren maar wat blij, dat er kinderen in Nederland zijn die speciaal voor hen deze dozen zo mooi hadden ingepakt en versierd.
DANKJEWEL!
De reis was niet zonder gevaren en met autopech, veel slecht begaanbare wegen, omwegen, verdwalen in het donker zonder GPS en zonder richtinggevende borden. (die zijn er veel weggehaald, expres om de russen te laten verdwalen....)
We zijn dankbaar voor alles wat ze hebben kunnen doen. Vannacht zullen ze overnachten in Vinnitsa bij vrienden. Om morgen de reis naar huis te maken.

19 december:

Ze gaan nu naar Mikolaev. Petro heeft alles ingekocht om 400 kinderen in die stad een kerstpakket te geven. De kerkleden daar zullen de pakketten zelf inpakken en uitdelen.. Jullie allen bedankt voor de giften om dit mogelijk te maken. !!

Opnieuw veel oponthoud onderweg bij Petro en Mary. Drie keer inkopen doen in de groothandel, want het was veel, heel veel om in te kopen. Onderbroken door luchtalarmen. Daarna gingen ze naar Mikolaev, via Snigurivka. Een plaats niet ver bij Gerson vandaan. En nog maar drie weken geleden bevrijd van de Russische onderdrukking. In dit dorp zijn veel mensen gemarteld...

17 december:

Vanmorgen zijn ze verder gegaan naar hun volgende bestemming. Helaas begaf de bus het in de" middle of nowhere" ...de distributie riem was kapot, accu leeg, dichte mist in een afgelegen gebied.
Gelukkig hebben ze een van de soldaten kunnen bellen en die zou hen naar de dichtstbijzijnde stad slepen.....
Een van de soldaten(vrijwilligersleger) heeft in Kiev een zaak in auto-onderdelen en heeft de benodigde riem en onderdelen kunnen reserveren in de stad waar ze nu vlakbij zijn.
Zo hebben ze vertraging en pech en zo stuurt God de juiste personen om hen te helpen!!

De bus is vanmiddag gerepareerd en ondertussen zijn Petro en Mary onderweg naar hun volgende bestemming. Door de vertraging zullen ze ook vandaag niet terug kunnen voordat de avondklok ingaat. En zullen ergens moeten overnachten. Ze maken veel mee in korte tijd en dat kost veel energie. Bid voor hen, alsjeblieft. 🙏
We zijn dankbaar voor alle meeleven en gebeden. Petro en Mary hebben de stad Pavlograd bereikt, waar via-via een pleeggezin hen warm ontvangen heeft. Oekraïense gastvrijheid ! Toen ze hoorden dat een deel van de zanggroep Berniki op bezoek zouden krijgen, vroegen ze gelijk of ze morgenochtend in de kerk willen zingen. En dat hoef je geen twee keer te vragen aan Petro.😉

16 december:

Vandaag hebben Petro en zijn 2 zussen en zwager op vele punten hulp gebracht. Waaronder een legereenheid. Dit contact is ontstaan doordat een soldaat uit ons dorp daar gelegerd is. Zijn moeder vroeg van de zomer al om bepaalde dingen voor hem. Veldbedden en slaapzakken kregen we via mensen in Nederland ter beschikking voor hen. Nu onder andere thermo ondergoed gebracht.
Vandaag duurde het even zonder navigatie om bij hen te komen.... zei Petro.
Nu is het te laat om nog terug te gaan en blijven ze dus in dat dorp bij de soldaten overnachten....
Ik merk dat ik het vooral spannend vind dat ze niet via internet/telefoon bereikbaar zijn. Maar ik vertrouw op Gods bescherming over hen.🙏

15 december:

Ondertussen rijdt Petro in Kiev. Donker Kiev...hij zei: gelukkig werken de stoplichten wel😉
Ze hebben nog extra inkopen gedaan vandaag, bepaalde dingen waar specifiek om gevraagd is. Zoals bijlen om bomen om te hakken. De bevolking is aangewezen op hout als enige bron van warmte.
Ze willen Poltava over nachten, waar ze morgen ook een deel hulpgoederen zullen uitladen.

14 december:

Vandaag ook nog inkopen gedaan om naar Cherkassa (=midden Oekraïne, voorbij Kiev) mee te geven aan onze kennissen daar, die vele vluchtelingen opvangen. Ze gaven zelf duidelijk aan waar behoefte aan is en dat is fijn, om gericht hulp te kunnen geven met de financiën uit Nederland. En zo is de vracht die uit Nederland aankwam gisteren alweer onderweg naar 4 verschillende plaatsen en verschillende doelen. En de opslag is weer leeg op een aantal generatoren na, die ook binnenkort persoonlijk overhandigd zullen worden.

13 december:

Gisterenavond laat kwam de vracht aan in Oekraïne. Het duurde even aan de grens...een humanitaire transport in busjes hebben nog nooit hoeven uitladen aan de grens voor controle. Meestal is een foto van de vracht voldoende. Maar dit keer zaten er vele generatoren in de bus en ze wilden ze allemaal zien en het aantal checken dat op de papieren stond...
Maar gelukkig is alles vanochtend uitgeladen.

9 december:

Afgelopen dagen hebben Petro en Arjan het druk gehad met inladen van twee vrachtwagens. Hierin ging een grote lading hulpgoederen uit Frankrijk, die ook in een opslag stond naast die van ons. En de laatste goederen uit onze opslag. Die is nu helemaal leeg.
Maar gelukkig komt er volgende week weer een busje met goederen vanuit Nederland.

7 december:

Sinds gisteren hebben we geen elektriciteit,  met korte tijden wel, er zit nog geen schema in.... 4 uur niet, daarna 1 uurtje wel, dan 5 uur niet, dan een halve nacht wel, in de ochtend 2 uurtjes wel, daarna 5 uur niet. Dus zo 'n 6 uur elektriciteit in de 24 uur.
Dus nu allemaal even snel douchen, want over een uur is het dan weer uit en kan het 's nachts pas weer.....😉 gelukkig hebben we een houtkachel die de warmte in huis een beetje op peil houdt...vandaag viel de eerste sneeuw hier.

3 december:

Deze week vooral ook hulp geboden bij ons in het dorp. Mensen die we iedere winter helpen, omdat hun pensioen niet toereikend is...die 100 euro pensioen is  elke maand te weinig, eten, warmte, licht en vaak dure medicijnen...

28 november:

Er komen in Europa nieuws berichten uit dat een groot deel van de schade aan centrales is hersteld. Er wordt inderdaad dag en nacht aan gewerkt. Maar hersteld, betekend niet volledig in gebruik. Er wordt planmatig nog steeds veel uitgeschakeld om de nieuw-herstelde lijnen te beschermen tegen overbelasting. Er zitten nog steeds veel delen helemaal zonder of een paar uur per dag met stroom.
Ook vandaag in ons dorp, alleen 's nachts elektriciteit.

25 november:

Het grootste deel van ons dorp zit al zo'n 27 uur zonder elektriciteit...vannacht hebben de moeder en 3 zusjes van Sofia ook bij ons geslapen. In hun huisje was het helemaal koud geworden... we hopen hun huisje zo snel mogelijk te voorzien van een houtkachel.
Gisteren hadden we het nog met Anna-Vera en Eveline erover dat het 'niet eerlijk ' is dat onze straat tot nu toe nog op een lijn zit vanaf de centrale die niet uitgeschakeld wordt. We zijn bereid om de last mee te dragen. Solidair met de bewoners van ons dorp, Solidair met onze provincie en met heel Oekraïne. 2 uur na dit gezegd te hebben, ging de elektriciteit uit. Gek, maar we waren even 'blij'.
4 uur lang duurde het. Nog niet wetend dat het grote deel van ons dorp dus al 20 uur zonder zat...

10 november:

Vandaag werden de hulpgoederen voor Cherkassy opgehaald. Een bus met kar vol. We hebben hun tank gevuld met diesel, omdat ze alleen financiën hadden voor de reis naar ons, maar niet voor de weg terug. Dus ze waren heel dankbaar voor alles wat ze uit Nederland ontvingen.

7 november:

De officier die hij 'toevallig' tegenkwam bij een tankstation heeft zijn nummer gegeven. Iedere legereenheid heeft zo zijn eigen verhalen en hulpvragen...
De strijd is nu erg zwaar. Deze man is verantwoordelijk voor 300 kilometer front. Hij werd zelf ook goed beveiligd ter plekke , zei Petro. De laatste blikken eten in blik die nog in de bus stonden, gaf Petro aan zijn groep soldaten mee. Dat bracht bij hem een grote 'smile' op zijn gezicht. Hij gaf aan hoe belangrijk het humanitaire van de Oekraïense volunteers is in deze tijden. 

Verder zei Petro dat je ervaart in Izjum en omgeving , dat je in een oorlogsfilm uit 1940 terecht bent gekomen. Even een flesje drinken kopen in een winkeltje betekent een soldaat bij de ingang van de winkel en eentje bij de kassa. Overal kom je legervoertuigen tegen en verwoesting..

5 november:

Petro is veilig in Charkiv aangekomen en ze hebben veel hulpgoederen en generatoren uitgeladen in de kerk waar vandaan het wordt uitgedeeld en verder vervoerd.

Vanmorgen belde Petro even op vanuit Izjum. Hij heeft weer generators uit kunnen delen. Hij hoopt vannacht te overnachten vlakbij Kiev en dan morgen weer naar huis te rijden. Hij zei dat hij veel beleefd en gehoord heeft, maar het thuis allemaal zal vertellen....De grote verwoestingen van de hele stad Izjum en hoe de mensen daar nu leven, hebben diepe indruk op hem gemaakt. Hij heeft een dominee uit Balakliya ontmoet die gemarteld is door de russen. Deze man is nu heel actief en nog meer gemotiveerd om te blijven dienen in vele gemeente in dit gebied. Hij gaat ook de kleding die Petro heeft uitgeladen verdelen over verschillende gemeenten. Gedenk hem en zijn team in uw gebeden.

1 november:

In ons dorp stond de tweede en derde verdieping van het ziekenhuis al jaren leeg. Nu wonen er ongeveer 40 vluchtelingen in. Petro had het idee samen met onze dominee om ze te bezoeken. Gisteren hebben ze met de mensen gesproken, gezongen en hen bemoedigd. Ze kregen ook allemaal een pakket hulpgoederen. De nood werd ook duidelijk. Gebrek aan een wasmachine , een mixer in de keuken, speelgoed en schoenen voor de winter. Daar gaan we in voorzien.

31 oktober: 

Terwijl er in Nederland een lading hulpgoederen voor onze vrienden in Cherkassy wordt ingeladen...is daar de elektriciteit uitgegaan na een raketinslag.....
We hopen onze vrienden vrijdag te ontmoeten als ze hun humanitaire hulp komen ophalen. Ze vangen veel vluchtelingen uit het oosten op.

25 oktober:

De komende winter wordt de ergste in de geschiedenis van Oekraïne. Constante stroomuitval en problemen met verwarming worden verwacht, zei het hoofd van het Naftogaz-bedrijf Yury Vytrenko

Volgens hem is ongeveer 40% van de energie-industriefaciliteiten in Oekraïne al vernietigd. "We moeten steeds weer de stroom uitzetten en proberen alles zo snel mogelijk te herstellen. Bovendien zijn alle olieraffinaderijen vernield."

Zorg voor voorraad op powerbanks, generatoren en houtkachels

20 oktober:

Arjan en eveline hebben vandaag voedselpakketten en dekens uitgedeeld in de dorpen. Mensen zijn heel blij en heel dankbaar.

17 oktober: 

Vanochtend vroeg zijn Petro , onze veldwerkers Eveline en Arjan vetrokken naar een dorpje in de Kiev Regio. Ze gaan met een groep een kerk renoveren na de verwoesting door de oorlog. Een volle bus met voedsel en kleding voor de mensen daar.

Ondertussen is de eerste schooldag na een week online, voor onze kinderen weer veel tijd doorbrengen in de gangen....

15 oktober:

Onze gebeden zijn verhoord en de volgende keer dat hij zich moet melden is 26 november. De kolonel was weer erg aardig....bood hem kopje koffie aan😉

En tijdens een bakje koffie hadden ze een goed gesprek. Petro vertelde over zijn ervaringen van de reis naar het oosten en naar regio Kiev. Over zijn plannen en bezigheden. De kolonel gaf aan dat er een groot tekort is aan thermo kleding/ ondergoed voor de soldaten nu het kouder is geworden in Oekraïne.
Terwijl Petro er was kwam er ook een jonge man binnen die vrijwillig zich kwam melden en letterlijk zei: alsjeblieft, ik wil mijn land verdedigen, neem mij aan, ik meen het! Alsjeblieft!
Dat zijn de echt gemotiveerden, wat de Oekraïners zo sterk maakt. Moed en sterke motivatie om hun land en vrijheid te verdedigen. De kolonel toonden zijn respect naar Petro voor alles wat hij doet. Dat was fijn.

14 oktober:

Ondertussen hebben we een nieuwe traditie in ons huwelijk....de avond voordat Petro naar het legerkantoor moet, gaan we samen uit eten....hopelijk verdwijnt deze traditie ook weer net zo snel als die ontstond....

13 oktober:

Anna-Vera , onze veldwerker voor de stichting, aan het woord:
Ik had vorige week de kans om op reis te gaan met @hungry.for.life We bezochten Bucha, Irpin, Borodyanka en Chornobyl district. Tijdens deze dagen hoorde ik veel verschrikkelijke verhalen van mensen die leden onder de oorlog. Ik zal je er een paar vertellen:
- Halyna woont alleen met een hond en een kat in een stacaravan tussen de ruïnes. Geen buren, niemand... Ze heeft alles verloren en haar zoon (soldaat) vecht ook in Kupyansk.
- Olga, aan het begin van de oorlog woonden Russische troepen in haar huis, zij zat op dat moment zelf in de kelder met haar buurman. Een keer rende ze de weg over en werd in haar arm geschoten. Godzijdank is alles goed gegaan en is de hand intact. "Maar mijn hand doet nog steeds pijn en ik kon mijn vingers nauwelijks voelen".
En zo zijn er nog veel meer van dit soort verhalen. Ik sta versteld hoe sterk mensen zijn en niet opgeven. Het is fijn om te zien dat de meeste mensen die we bezochten God willen leren kennen en echt geloven dat God met hen is. Als ik dit alles zie, besef ik wat een zegen het is om samen met ons gezin te zijn en een huis hebben!

En wij gaan ondertussen door met wat we moeten en kunnen doen hier...de winter komt eraan. Vandaag is er weer een oud huisje klaar, waar vluchtelingen wonen voorzien van verwarming.
Het is zo dat er veel oude huizen bij ons in het dorp leeg staan. Vaak sterk verouderd en niet met de nodige voorzieningen...Er zouden dus vluchtelingen kunnen wonen, maar dan moet er eerst gerenoveerd worden.... volgende opdracht wacht. Een oud huisje waar een jonge vrouw met 4 kinderen woont. Het elektriciteitsnet vernieuwen met nieuwe bedrading, zodat er verwarmingselementen op aangesloten kunnen worden.

11 oktober:

Kinderen hebben weer online school in heel Oekraïne. Anna Vera die haar deeltijd studie doet in Lviv deze week, heeft les in de schuilkelder onder de school.

Het is waar dat het karakter en moed van de Oekraïners niet kapot is te maken...
Dat zie je ook in het feit hoe snel er wordt gewerkt en opgeruimd na aanslagen. Hoe snel mensen het leven weer oppakken en zich niet laten bang maken.

Hevige aanval op Nikopol, waar de oudste zus van Petro woont. Bid voor hen, alsjeblieft. Er worden witte fosforbommen gebruikt. Dat zijn niet alleen explosies, maar ook brandende deeltjes die neerkomen.

10 oktober:

Vannacht weer raketten op Zaparos, Dnipri en nu net Kiev....Anna-vera is in Lviv en hoorde daar ook inslagen.....
Geen woorden voor....
Hevige aanval op Nikopol, waar de oudste zus van Petro woont. Bid voor hen, alsjeblieft. Er worden witte fosforbommen gebruikt. Dat zijn niet alleen explosies, maar ook brandende deeltjes die neerkomen.

Ondertussen app ik met Liza die al 2 uur in de gang schuilhouden op school... voor kinderen is het spannend, ze horen en zien nieuws wat ze moeten verwerken...bidden dat ze rustig blijven en geen paniek versterken bij elkaar...

Ze zag net een video. Het meisje loopt in Kiev naar school. Het meisje vertelt dat ze net een raket dichtbij hoorde.. en dan komt er eentje dichtbij ...

Beschietingen komen ook van de kant van Wit-Rusland. Daar stegen 8 drones op. Het luchtafweergeschut werkt....

Ze belden vanuit school dat kinderen met auto opgehaald mogen worden...lopend en fietsen mag niet...Petro gaat ze halen, want bij ons thuis is het rustiger voor hen.

Alle elektriciteitsvoorzieningen die geraakt zijn worden zo snel mogelijk hersteld. De export van elektriciteit wordt teruggebracht tot minder. Dit om het land zelf te kunnen blijven voorzien. Geadviseerd wordt van 17-22 uur zo weinig mogelijk te verbruiken om overbelasting op het net te voorkomen. Putins doel was om de Oekraïners elektriciteit te ontnemen en ons in de kou te laten leven....vooralsnog lukt zijn plan niet!

1 oktober: 

Gisteren kregen we ook weer berichten van het front. Petro heeft nauw contact met een aantal soldaten. Ze zijn dankbaar voor de hulp die ze krijgen en sturen foto's.
Wat we ook horen is dat de strijd hevig is, de gemotiveerde Oekraïense strijders hebben veel successen de afgelopen weken en nu vooral om de stad Gerson. Blijf bidden dat het Oekraïense leger meer terrein mag heroveren en mensen bevrijd worden.
Soldaten vragen om gebed al zijn ze zelf niet gelovig, ze ervaren wel bescherming en ze beseffen dat daarom gevraagd wordt in gebeden. Een soldaat schreef naar huis: Mam, ik bid nu weer het onze vader, zoals je mij vroeger geleerd hebt...

Ook kregen we vandaag een bedankje van een dokter uit het ziekenhuis in Charkiv voor de hulp. We konden hygienemiddelen meegeven aan een vriend van Petro, die het daar bracht.
Deze blijk van waardering en dank sturen we ook naar jullie. Kleine Holland helpt grote Oekraïne, zou Petro zeggen.

21 september:

De woede van de Russen over hun afgang en heroverde gebieden door het Oekraïense leger, uit zich dus nu ook. Elke dag beschietingen in vele steden en dorpen. Ook op dammen en met gevolg overstromingen ..op leidingen voor gas en elektriciteit...Dit willen ze Oekraïne ook nog aandoen...kou, donker en zware wintertijd.

Petro is deze week druk met het installeren van 3 verwarmingsketels in huizen waar vluchtelingen wonen, en de zomer geen probleem was, maar nu winterklaar moeten zijn.
Het is hier al best koud. Afgelopen zondag viel in de bergen de eerste sneeuw....

15 september:

Petro is weer terug en heeft de hele lading kunnen overladen in een bus van het leger die het brengt naar mensen dicht aan het front wonen. En ook een lading voor het leger met spullen die specifiek voor hen gedoneerd waren in NL. Ze zijn er erg blij mee! Petro heeft ook altijd een tas met wat lekkers, koek en snoep in de auto om uit te delen bij de blokposten. Die soldaten staan daar de hele dag en waarderen dat ook erg 😉

14 september:

We waren hier door de oorlog ondertussen vergeten dat er ooit covid was....maar het virus gaat weer rond , vooral in onze provincie...en vorige week Anna-Vera , toen had Petro wat verhoging en hoofdpijn. Deze week ben ik flink ziek ervan. Naast mijn MS die dan ook opspeelt, is het best pittig...🙏🙏

Morgen gaat Petro met een volle bus naar Lviv (250 km) Daar zal de vracht worden overgeladen in een bus die naar het frontgebied in het oosten zal gaan. Daar waar onze oude witte bus nu ook dienst doet...De soldaat (Sergej) die in onze bus rijdt met zijn legereenheid , was even hier bij ons gisteren. Hij heeft een kort verlof, omdat hij door een granaatscherf een wond in zijn arm heeft. Maar het gaat goed met hem en zal binnenkort terugkeren naar zijn legereenheid. Een bakkie koffie met hem resulteert in alle verhalen van het leven aan het front...met al het goede nieuws: "we hebben 14 tanks van de vijand uitgeschakeld!" En al het slechte nieuws: ik heb in deze oorlog tot nu toe zo'n 900 collega's die ik ken verloren....
Sergej was nu zelf hier in onze opslag en weet precies wat er nodig is in de dorpen aan de frontlinie en wat ze zelf nodig hebben. Hij hielp zelf met inladen. En goed dat Petro nu niet zo'n verre reis hoeft te maken...

En dan hoor je van een soldaat zelf dat er veel overwinningen zijn , maar met grote offers....En dat de hulp van Europa zo belangrijk is! : "De strijd wordt hier gevoerd ook voor Europa , dus laat ze niet verslappen in hulp aan ons leger!!"

10 september:

We zijn heel dankbaar voor opnieuw een maand uitstel.
Als je het legerkantoor binnenkomt is het normaal dat je gefouilleerd wordt, maar de kolonel zei tegen de soldaat bij de deur: Laat hem maar door, ik vertrouw hem. Kijk, dat is ook een compliment voor Petro. Het voordeel als je iedere maand komt en je verhaal doet over het vrijwilligerswerk voor UA, dat je de kolonel goed kent ....
De kolonel zei dat hij wel langer uitstel wilde geven, maar hij zei dat hij dat echt niet kan doen, omdat Petro in principe al is goedgekeurd. Maar beloofde volgende maand weer zijn best te doen voor hem.

9 september:

Ik hoorde net dat de bevrijde vierkante kilometers gisterenavond al 1000 was! Dat gaat goed!!!!
Het geeft ons echt gevoel van vreugde en dankbaarheid....de strijd duurt al zo lang en zoveel slachtoffers, maar deze berichten zijn wérkelijk goed ! En als je dagelijks het nieuws volgt en bezig bent met bijdragen aan de gevolgen van deze oorlog voor mensen draaglijker te maken, dan krijg je allerlei emoties. Alles wisselt zich af: verdriet, pijn, frustratie en boosheid, moeheid etc. Maar nu geeft het nieuws ook weer een gevoel van vreugde. De strijd en de offers zijn niet te vergeefs!! En we bidden en hopen op meer van deze overwinningen!

7 september: 

Anna-Vera is samen met een paar jongeren in mukachevo in een kindertehuis geweest. Er zijn daar 40 weeskinderen opgevangen die uit Dnipropetrovsk (oosten van Oekraïne) zijn geëvacueerd. Ze hebben levensmiddelen, kleurboeken en kinderbijbels gebracht. Het was een eerste kennismaking en Anna-Vera wil er vaker heen om de kinderen persoonlijke aandacht te schenken. Dat is wat deze weeskinderen nodig hebben. Afleiding door spelletjes en liefdevolle aandacht!

6 september:

We vroegen aan Nadia waarmee we kunnen helpen. Ze zei dat het zodra het koud wordt, het moeilijk zal zijn voor de achtergebleven mensen in de stad. Kans op dat gas en elektriciteit is niet meer toegankelijk zullen zijn is mogelijk gezien de zware aanvallen op de stad al weken lang...ze willen nu hout kopen ( nu de prijzen nog niet omhoog geschoten zijn...) en opslaan om later uit te delen aan de mensen. Hierbij kunnen wij helpen!

1 september:

Feestdag 1 september...de eerste schooldag in Oekraïne. Dit jaar wel anders dan normaal....Vele scholen zijn verwoest, of kinderen krijgen online les omdat het te gevaarlijk is om naar school te gaan.

In ons dorp is de school open. Geïnspecteerd door het leger en de nodige aanpassingen gedaan.
Omdat er geen schuilkelder is, hebben ouders zelf kunnen kiezen voor online of op school de lessen volgen.
De verantwoordelijkheid ligt dan bij de ouders als er iets mis zou gaan op school....we hebben besloten onze kinderen te laten gaan. Afgelopen jaren hadden door corona en oorlog eigenlijk heel weinig effect voor hun leerproces.. we zullen natuurlijk handelen naar de situatie zo nodig. Maar de kinderen willen graag weer naar school en in onze provincie is het rustig.
De school heeft voor de hoofdingang zandzakken. De beneden verdieping is met een betonblokken voor de ramen 'beschermd '. Ieder kind moet een noodrugzak aanschaffen met daarin: o.a. zaklantaarn, water, energiedrankje, extra kleding, deken, tape, pen en papier, kaartje met persoonlijke gegevens etc.
Verder zullen ze bij luchtalarm in de gangen gaan staan, tussen twee binnenmuren, heet dat.
De school heeft normaal gesproken plaats voor 1000 kinderen. Maar voor de veiligheid mag de helft binnen zijn. Dus zullen de kinderen om de dag, om de beurt naar school gaan.
Vandaag 1 september is dus altijd een hele grote happening op het plein. Vanochtend om 8 uur hing er toch een andere sfeer... maar juist nu liederen over vrede en dans. Ook klonk het lied dat Petro gemaakt heeft voor de school opnieuw. Al 15 jaar op rij...toch iets vertrouwds, en een traantje bij velen op de gezichten om je heen.

Ojaa ..en een blijde Liza kwam thuis met goed nieuws: "Mam, we krijgen GEEN lessen Russische taal meer, maar daarvoor extra lessen Engels!

28 augustus:

Het is een komen en gaan van vluchtelingen de afgelopen maanden. Het gastenverblijf is altijd vol. Sommigen blijven lang, sommigen korter...sommigen keren terug naar huis, sommigen kunnen niet meer naar huis. Hun huis is kapot of staat in bezet gebied... met sommigen bouwen we een bijzondere band op. En als ze dan verder gaan naar Europa betekent dat ook weer afscheid nemen...
Zo namen we dit weekend afscheid van Taya en Aleksej en hun zoontje. Zij kwamen hierheen vanuit Bachmut. Dat is nu een plaats die frontlinie is en totaal verwoest wordt door de russen. Gelukkig kwam vorige week de moeder van Aleksej ook veilig aan in Luchki. Zij blijft hier in het gastenverblijf en een 'nieuw' gezin met 5 kinderen uit Dnipr komen morgen in het gastenverblijf aan. De kamers staan nooit lang leeg....

24 augustus:

Vandaag is het Onafhankelijkheidsdag in 🇺🇦. We vieren de 31 jaar onafhankelijkheid van het land. Maar het is ook precies een half jaar geleden dat de russen onze vrede kwam verstoren. Met veel geweld en verwoesting. 12 miljoen mensen verlieten hun huizen...duizenden doden waaronder 370 kinderen.....
Maar waar de russen zich in vergissen is dat de moed en vastberadenheid van Oekraïne niet te verwoesten is....!!
Juist vandaag werden er veel aanvallen verwacht op Oekraïne om de feestdag te verstoren. Het luchtalarm ging wel 4 keer af bij ons in de provincie en het hele land. Stations en markten werden gecheckt op mijnen in verschillende steden. Vanuit Wit-Rusland stegen er geregeld straaljagers op richting Oekraïne. .....helaas ook vandaag aanvallen en ontploffingen door het hele land. Het luchtafweergeschut hield een object tegen boven Vinnitsa. In Dnipr kwam een 11 jarig kind om.😢
Een heel onrustige dag, waarvoor de president al waarschuwde.

En dan ineens slecht nieuws dat een bombardement op een passagierstrein/station in de Dnepr provincie het leven gekost heeft aan 15 mensen en 50 gewonden....
Dit is de grootste en meest tragische van de vele wrede verstoringen die deze feestdag kreeg..😢😢

23 augustus:

Zoals jullie weten uit vorige berichten ligt de stad waar de oudste zus van Petro woont al 3 weken onder vuur. Soms 20, dan 40, en zelfs 70 inslagen per nacht. Overdag zijn ze thuis om mensen te helpen. Overnachten doen ze in hun schuilkelder of gaan ze naar vrienden in een nabijgelegen dorp, wat iets 'veiliger' is. Er zijn veel huizen en winkels al vernield door de russen en ook omgekomen burgers....waarom, er is niets strategisch te vinden in deze stad.
Elke dag bellen we met Nadia en Ivan om te vragen hoe het gegaan is de afgelopen nacht....en dan krijgen we ineens een filmpje van hen. Het huis van hun vrienden is geraakt. ..zij was niet thuis( weg voor haar werk) en hij sliep op de bank en is door de druk van de inslag tegen de muur 'geslagen'. Het gaat verder gelukkig goed, maar hun huis is vernield. 

We vragen ook gebed voor Nadia en Ivan , het is spannend, elke nacht onrustig, echt slapen doe je dan niet...zoals anna vera zei over de twee nachten dat ze daar sliepen...je slaapt wel en eigenlijk ook niet, zo'n lichte slaap omdat je toch alert blijft in je slaap...apart. Maar dat is natuurlijk heel zwaar voor hen die nu al drie weken daar wonen in deze onrust en zij willen overdag mensen helpen waar ze kunnen....

Hieronder een verslagje van de reis (begin augustus) van Petro en Anna Vera naar het oorlogsgebied en daaronder de meest recente nieuwsbrieven van Dianne.

Vanochtend belde Anna Vera om te zeggen dat de nacht in Mikolaev onrustig was, veel luchtalarm en geluiden van artillerie...maar de gastvrouw waar ze verbleven, kan na 5 maanden goed inschatten hoe dichtbij het is...en ze vond het niet nodig om naar de schuilkelder te gaan.
Ze hebben de hele buslading daar uitgeladen en gaan nu verder op weg naar volgende stad. Ze kopen voedsel in onderweg en laden bij van andere organisaties en kunnen dan verder naar de volgende plek voor distributie aan mensen.
Vannacht sliepen Petro en Anna Vera en de anderen bij zijn zus Nadia in Nikopol. Diegene in de schuilkelder hoorden weinig van het geschut. In het huis was het goed hoorbaar. 20 raketten werden afgevuurd vannacht op de stad...
In de ochtend gingen Petro en Ivan de gesneuvelde ruiten opruimen en de ramen dicht timmeren bij een vrouw van 80. Ze belde naar de dominee Ivan dat haar flat geraakt was....
We merken dat de mensen overal waar je komt, hun verhaal 'graag' willen vertellen...aan hulpverleners, iedere keer weer. Dat is ook goed voor hun verwerking.

Vandaag doet het team inkopen in de groothandel in Poltava. Deze is nog open en nog voedsel beschikbaar. Voor de mensen in Charkov komen ze met busjes naar deze stad ( 2 uur rijden) om in te laden, omdat in Charkov de groothandel niet meer open is vanwege de oorlog. Zo geven we de vele levensmiddelen door aan teams die het in de steden en omliggende dorpen uitdelen. Samenwerking voor Oekraïne!!
Tijdens de lange reis door het zuiden/oosten, vruchtbare gedeelte van Oekraïne zag Petro hoe mooi en vruchtbaar het land werkelijk is!
Er wordt nu ook gestreden om de oogst in het land...er gaat veel verloren, maar er zijn letterlijk boeren die hun leven wagen om graan, maïs en zonnebloem te oogsten!

Gisteren hebben ze ook levensmiddelen in afgelegen dorpen kunnen uitdelen. Daar is er bijna geen toegang tot winkels en mensen vinden het zelf vaak te gevaarlijk om op weg te gaan naar de groter plaatsen/steden voor winkels. Of ze hebben de mogelijkheid niet om dat te doen, denk aan vervoer en financiën wat een probleem vormt. Ook werden de mensen bemoedigd vanuit het Woord van God en door zang.

Update Oekraïne 6 Juli

Sinds de vorige update is er weer veel gebeurd. We hebben in Oekraïne hard gewerkt om alle hulpgoederen uit te delen om zo de hele grote opslag leeg te maken. De huur van de grote opslag kostte maandelijks een behoorlijk bedrag. Na drie maanden zagen we dat we met een kleinere opslag ook werken konden. Gezien de hoeveelheid hulpgoederen aanzienlijk is verminderd in vergelijking met de eerste maand van de oorlog. De laatste vrachtwagen ontvingen we op  18 mei. Nu hopen we dat gedurende de zomermaanden er weer voldoende wordt verzameld om in augustus weer een vracht te kunnen vervoeren. De prognose is dat de herfst een zware tijd zal zijn voor Oekraïne. Dan zullen de voorraden voedsel in het land ook opraken en duurder worden en als de kou komt zullen we ook duur moeten stoken… Al met al zijn de vooruitzichten zo, dat we na de zomer uw hulp heel hard nodig zullen hebben om het werk in oorlogstijd voort te kunnen zetten. Maar we leven bij de dag en elke dag is er eentje van zware strijd in het Oosten. De russen willen de Donbas innemen, wat ze maar lastig lukt. Er is ook zorg om oekrainse mannen die in de bezette gebieden gedwongen worden om mee te vechten tegen hun eigen volk…Al hebben ze daar ook te maken met verraders onder de mensen. Burgers die voor geld doorgeven waar oekrainse soldaten schuilhouden. Gelukkig komt er steeds meer artillerie uit het westen binnen. Maar ook worden we dagelijks geconfronteerd met beschietingen  op burgerdoelen zoals scholen en winkelcentra.

Reis naar Nederland.

Begin juni kwamen we, de kinderen en ik aan in Nederland. De eerste dag was het al schrikken, want er vloog een legerhelikopter laag over, de kids renden naar het raam om te kijken wat dat was, geluid in de lucht is voor ons ongewoon de laatste maanden…. En gelijk probeer je jezelf toe te spreken: “niks aan de hand, je bent in Nederland”. Liza mocht naar school hier, dat was erg bijzonder voor haar om mee te maken. Bij de kennismaking vroeg ze zoveel: Wat is die grote computer aan de muur? Waarom zitten ze niet in rijen, maar in groepjes in de klas? Als ik iets niet weet in het Nederlands, wordt ik dan uitgelachen?  Zo kwam ze in een heel andere schoolwereld terecht dan ze gewend is. De juffrouwen zijn super aardig en schreeuwen niet. Allemaal positieve indrukken en vooral een dagritme en afleiding. Ook mocht Liza mee met een meisje naar paardrijles. Ze bleek dat erg leuk te vinden! Wat fijn dat ze hier zo van geniet iedere vrijdag. Eduard kan zich in Nederland meer ontspannen en werd verwend door oma met nieuwe Lego! Anna-Vera vond voor twee weken werk in de thuiszorg; Ze kon doen wat ze graag doet, ouderen helpen en wat extrabijverdienste. We zijn ook onder de indruk van al het meeleven wat we mogen ervaren in Nederland!

Ik vond het ook fijn om de mensen die zoveel gedaan hebben voor de stichting te ontmoeten en ook de vluchtelingen die ik geholpen heb om naar Nederland te gaan. Hier en daar wat vertalen voor ze, maar ik heb ook geprobeerd wat rust te vinden… Als is dat zo dubbel, omdat je je bijna schuldig voelt, dat je in Nederland mag genieten van natuur, vrienden en rust, terwijl de oorlog zo hevig doorgaat in Oekraïne. En eigenlijk wil je maar een ding en dat is als gezin bij elkaar zijn.

Auto aangeschaft in Nederland

Anna-Vera is met 2 Nederlanders naar Budapest gereden en vanaf daar alleen naar de grens. Daar stond ze, in de zomerhitte, meer dan 30 (!) uur in de rij. Alles is goed gegaan  met de documenten en de auto heeft ondertussen Oekraïense nummerborden. Petro heeft sinds hij contact heeft met een soldaat in het oosten en waar hij spullen heeft gebracht, maar 1 ding op zijn hart en dat is onze oude witte bus te schenken aan het leger, die een groot tekort hebben aan voertuigen. Daardoor kunnen we de bus niet verkopen. Maar mocht u een gift willen geven voor de aanschaf van de nieuwe auto, zodat we de onkosten kunnen dekken, houden wij ons van harte aanbevolen.

Petro’s reis naar het oosten

Twee weken gelden kon Petro zelf naar het oosten gaan met onze bus vol hulpgoederen. Zijn zus en haar man en zijn neefje gingen mee. Voor Petro was dit de eerste rit en het maakte veel indruk op hem. Met eigen ogen de nood, de verschrikkelijke verwoestingen zien, raakten hem diep. Ze hebben goederen gebracht voor het leger, voor mensen in schuilkelders en kochten ter plekke nog meer voedsel in om daar te laten uitdelen door de contactpersonen  die we daar hebben. De laatste nacht van hun verblijf sliepen ze in Kharkov in een flat, in een woning waarvan de bewoners via onze familie zijn opgevangen na hun vlucht en verder naar Europa zijn gegaan. De sleutel kregen ze van de buurman die nog was gebleven. De hele nacht hoorden ze al luchtalarm en “onweer” zo klinkt het geschut ,zei Petro. Vroeg in de morgen kwam er niet ver bij hen vandaan een raket terecht en zijn ze snel vertrokken uit de stad.

Operatie

Al in november 2021 stond een operatie gepland, die niet door kon gaan i.v.m. covid, daarna zou ik begin maart  de operatie hebben…maar toen hadden we in de eerste weken van de oorlog wel andere dingen aan ons hoofd. En nu in juni kon ik in Ede dan geopereerd worden aan de poliepen in mijn neusholtes. Een ingreep die goed is gegaan en heb gelukkig weinig pijn gehad. Ook hierin zien we dat God zorgt. Hij gaf kracht deze operatie te doorstaan in een week waarin we ons maar om  1 ding druk maakte….het bezoek van Petro aan het legerkantoor.

Oproep voor militaire dienst

Wat je weet dat een keer kan komen en wat als een onzeker gegeven steeds op de achtergrond van je gedachten aanwezig is, wordt werkelijkheid als Petro een oproep krijgt om zich te melden op het gemeentehuis. Ze waren al aan de deur geweest bij ons huis, maar toen was Petro in het oosten van het land. Bij thuiskomst kreeg hij op het gemeentehuis dat witte papiertje: Oproep voor mobilisatie. Hij werd gelijk apart gezet met alle anderen die een bewijs hebben van in militaire dienst geweest te zijn in 1990. Hij had documenten bij zich van stichting en kerk, maar daar wilden ze niet naar kijken. Ze hebben een groot tekort aan mannen op het moment mede omdat er zoveel sneuvelen (zo’n 100 per dag) en omdat er soldaten zijn die na maandenlange dienst op verlof mogen. Petro gaf aan dat hij al 14 jaar last heeft van zijn rug. En de laatste tijd met intensief helpen en tillen van hulpgoederen had hij er vaak last van. Daarvoor werd hij naar de medische commissie gestuurd die dan checken of je goed gezond bent voor dienst of niet. Nu blijkt hij echt niet de enige te zijn die dat aanvraagt en er zijn er ook die over hun klachten liegen. Maar het is psychisch best zwaar als je zo benaderd wordt…weer een die zich aanstelt. Petro is overal eerlijk geweest. Maar als je iets te laat komt voor het bloedprikken en je gelijk deserteur op je kaart met gegevens schrijven is dat heel oneerlijk. Petro heeft toen besloten om gelijk  weer terug te gaan naar het legerkantoor om uit te leggen dat hij geen deserteur is, maar alleen een beetje te laat was. Wonderlijk genoeg sprak hij daar iemand van de legerleiding die wel geïnteresseerd was in zijn verhaal over wat hij doet en welk werk hij met behulp van Nederlanders (via zijn NL-vrouw) kan doen voor het land. Petro heeft toen uitstel gevraagd tot 13 juli (het was 8 juli) omdat hij dan zijn vrouw nog kan zien voordat hij weer moet melden op het legerkantoor. Het is zwaar en toch kunnen we deze zorg steeds weer uit handen geven aan God die alles weet en ons leven regeert. Wij vragen jullie gebed hiervoor.

Oproepje Zenderlijst

Nu verstuur ik de update persoonlijk per app, maar helaas ben ik de afgelopen keer enkele personen vergeten, daarvoor excuses. Want het meeleven van jullie is zo goed en belangrijk! We begrijpen dat jullie op de hoogte gehouden willen worden en als jullie daarom mij een appje sturen dan voeg ik jullie toe aan de zenderlijst.

Wil je ook een update ontvangen via whatsapp, app je telefoonnummer 0630966354

Opnieuw willen we u/jullie hartelijk danken voor alle steun, medeleven en zorg nu we in NL zijn, en blijf vooral bidden voor Oekraïne! Gebed is een sterk wapen!

Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.

Update Oekraïne 6 Juni

Toen ik deze update begon te schrijven, telde we dag 100 van de oorlog…. Helder herinnerde ik me ineens dag 1, dag 5, dag 10 en nu al 3 maanden… zoveel leed, zoveel slachtoffers, zoveel beelden en verhalen komen tot ons door te luisteren naar de verhalen van vluchtelingen en de chauffeurs van de binnenlandse transporten en de mensen in bevrijde dorpen zelf.

Het is veel, heel veel … ik zie en hoor dat het Nederlandse nieuws veel minder is geworden en misschien ook wel begrijpelijk. Ik dacht laatst: ging ik zelf ook ooit niet zo om met het nieuws uit Syrië, bijvoorbeeld? Maar als  je er zelf middenin zit, wil je dat de hele wereld alles ziet en weet! En dat we het als Oekraïne echt niet redden zonder de steun van Europa. De strijd in het oosten en zuiden is heftig, dagelijks vallen er velen slachtoffers en worden dorpen geruïneerd. Er moeten meer wapens komen om de tegenstanders  verder tegen te houden en terug te dringen van ons gebied.

Transport

We kregen 18 mei weer een volle vrachtwagen met voedsel en hygiënemiddelen en honderden liters diesel uit de Nederlandse vrachtwagen, om vervolgens alle transporten binnen het land te kunnen voorzien van diesel. Wat was er weer veel ingezameld in verschillende plaatsen en ook ingekocht van het sponsorgeld. Er kon daardoor een vrachtwagen gevuld worden naar Mikolaev, een stad die al 3 maanden geregeld onder vuur genomen wordt, waar geen drinkwater meer is.

We zijn Bert en Renee dankbaar voor de 4 transporten die ze mogelijk gemaakt hebben.

Reis van ons team

Ons team heeft enkele reizen gemaakt naar bevrijde gebieden. Met een van de reizen ging onze dochter Anna-Vera mee, ze wilde al in de eerste weken van de oorlog naar gebieden hulp brengen, maar als ouders vonden we dat toen te gevaarlijk. Nu kon ze mee om met eigen ogen te zien en met eigen handen voedselpakketten uit te delen aan mensen die wonen in de resten van hun woningen of schuren… Dat was  best heftig, om zo getuige te zijn van de grote verwoesting die de russen brachten in vele dorpen. De verhalen  van inwoners hoorde ze aan en ze kwam terug, heel moe , maar ook gemotiveerd; Mama, nu weet ik waarvoor we dit al die maanden doen en dat we niet moeten stoppen met helpen!

Mobilisatie

Door de vele verliezen, komen er ook weer nieuwe mobilisaties. De gedachte die vanaf dag 1 bij alle mannen en ook bij Petro aanwezig is, wanneer ben ik aan de beurt? Normaal krijg je thuis via een wit briefje een oproep overhandigd thuis.  Maar nu kan dat bij checkpoint van het leger  of politie langs de wegen, en zelfs als je in de rij staat bij een benzinestation of supermarkt….

Petro gaat naar begrafenissen van overleden soldaten. Voor hem is het belangrijk om respect te tonen voor diegene die omkwam en hard gestreden heeft om zijn land en vrijheid te beschermen. Ik vind dat juist emotioneel en confronterend dat is voor mezelf te heftig om naar toe te gaan.

Nieuwere bus/auto

We zouden graag onze oude volkswagenbus verkopen en een nieuwere bus of auto aanschaffen. De bus is oud en roestig, maar heeft ons al die jaren trouw gediend in het werk en leven in Oekraïne… Nu willen we graag deze maand vanuit nederland een nieuwere bus/ of ruime auto meenemen naar Oekraïne. Diesel, liefst met trekhaak, VW Transporter/soortgelijk busje, VW Caddy Maxi

Als u iets weet, dan horen we het graag.

Naar Nederland

Gisteren ben ik samen met onze kinderen naar Nederland gegaan voor een paar weken. Ik heb deze maand een medische controle voor mijn MS. Na enkele keren uitstellen, wilde ik deze nu toch door laten gaan. Nu kunnen de kinderen ook even weer naar oma en de familie. Anna-vera kan zelfs even werken in Nederland, wat ook belangrijk is. Het afscheid nemen van Petro was deze keer extra beladen. Deze tijden ben je het liefst bij elkaar en toch hebben we deze beslissing genomen. We zijn er even tussen uit en dat gunnen we Petro ook.

• We vragen gebed voor hem. Hij is zo ontzettend druk en bevlogen, mensen aan het helpen, maar ook zo bezorgd om zijn  land en de onbekende toekomst die voor hem ligt. Hij is niet angstig, maar het idee dat je ieder moment opgeroepen kan worden om je te melden bij het legerkantoor. Het gaat onder je huid zitten zeggen ze. Na 3 maanden zien we bij velen een gevoel van uitputting.

• We vragen om gebed om vol te houden, de moed niet te verliezen. Zeker ook gebed voor de strijders aan de frontlinies, de vrijwilligers, en ja, eigenlijk voor eenieder die op zijn of haar manier (de gevolgen van) de oorlog meedraagt.

• Voor de steden en dorpen waar de russen nu de macht hebben.

• De Oekraïners die daar nog wonen hebben het zwaar. Geen bereik meer met mobiel, geen water en elektriciteit, voedseltekorten en een pensioen uitgekeerd in Russische roebels, onder druk een Russisch paspoort aangeboden krijgen…

• Voor de krijgsgevangen, die door de russen verschrikkelijk behandeld worden… Laten we blijven bidden voor het moedige Oekraïense volk dat ze de moed niet zullen verliezen. Zeker nu ook vanuit de kant van Wit-Rusland een nieuwe dreiging is.

• Maar ook voor de Russen dat ze gaan inzien dat het echt een totaal verkeerde en onrechtvaardige oorlog is waar ze mee bezig zijn, gebaseerd op leugens.

Hartelijk bedankt voor uw steun en meeleven, dat waarderen we enorm!

Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.

Oudere nieuwsbrieven staan op www.h2oek.com