De laatste berichten vanuit Oekraïne:

15 september:

Petro is weer terug en heeft de hele lading kunnen overladen in een bus van het leger die het brengt naar mensen dicht aan het front wonen. En ook een lading voor het leger met spullen die specifiek voor hen gedoneerd waren in NL. Ze zijn er erg blij mee! Petro heeft ook altijd een tas met wat lekkers, koek en snoep in de auto om uit te delen bij de blokposten. Die soldaten staan daar de hele dag en waarderen dat ook erg 😉

14 september:

We waren hier door de oorlog ondertussen vergeten dat er ooit covid was....maar het virus gaat weer rond , vooral in onze provincie...en vorige week Anna-vera , toen had Petro wat verhoging en hoofdpijn. Deze week ben ik flink ziek ervan. Naast mijn MS die dan ook opspeelt, is het best pittig...🙏🙏

Morgen gaat Petro met een volle bus naar Lviv (250 km) Daar zal de vracht worden overgeladen in een bus die naar het frontgebied in het oosten zal gaan. Daar waar onze oude witte bus nu ook dienst doet...De soldaat (Sergej) die in onze bus rijdt met zijn legereenheid , was even hier bij ons gisteren. Hij heeft een kort verlof, omdat hij door een granaatscherf een wond in zijn arm heeft. Maar het gaat goed met hem en zal binnenkort terugkeren naar zijn legereenheid. Een bakkie koffie met hem resulteert in alle verhalen van het leven aan het front...met al het goede nieuws: "we hebben 14 tanks van de vijand uitgeschakeld!" En al het slechte nieuws: ik heb in deze oorlog tot nu toe zo'n 900 collega's die ik ken verloren....
Sergej was nu zelf hier in onze opslag en weet precies wat er nodig is in de dorpen aan de frontlinie en wat ze zelf nodig hebben. Hij hielp zelf met inladen. En goed dat Petro nu niet zo'n verre reis hoeft te maken...

En dan hoor je van een soldaat zelf dat er veel overwinningen zijn , maar met grote offers....En dat de hulp van Europa zo belangrijk is! : "De strijd wordt hier gevoerd ook voor Europa , dus laat ze niet verslappen in hulp aan ons leger!!"

10 september:

We zijn heel dankbaar voor opnieuw een maand uitstel.
Als je het legerkantoor binnenkomt is het normaal dat je gefouilleerd wordt, maar de kolonel zei tegen de soldaat bij de deur: Laat hem maar door, ik vertrouw hem. Kijk, dat is ook een compliment voor Petro. Het voordeel als je iedere maand komt en je verhaal doet over het vrijwilligerswerk voor UA, dat je de kolonel goed kent ....
De kolonel zei dat hij wel langer uitstel wilde geven, maar hij zei dat hij dat echt niet kan doen, omdat Petro in principe al is goedgekeurd. Maar beloofde volgende maand weer zijn best te doen voor hem.

9 september:

Ik hoorde net dat de bevrijde vierkante kilometers gisterenavond al 1000 was! Dat gaat goed!!!!
Het geeft ons echt gevoel van vreugde en dankbaarheid....de strijd duurt al zo lang en zoveel slachtoffers, maar deze berichten zijn wérkelijk goed ! En als je dagelijks het nieuws volgt en bezig bent met bijdragen aan de gevolgen van deze oorlog voor mensen draaglijker te maken, dan krijg je allerlei emoties. Alles wisselt zich af: verdriet, pijn, frustratie en boosheid, moeheid etc. Maar nu geeft het nieuws ook weer een gevoel van vreugde. De strijd en de offers zijn niet te vergeefs!! En we bidden en hopen op meer van deze overwinningen!

7 september: 

Anna-Vera is samen met een paar jongeren in mukachevo in een kindertehuis geweest. Er zijn daar 40 weeskinderen opgevangen die uit Dnipropetrovsk (oosten van Oekraïne) zijn geëvacueerd. Ze hebben levensmiddelen, kleurboeken en kinderbijbels gebracht. Het was een eerste kennismaking en Anna-Vera wil er vaker heen om de kinderen persoonlijke aandacht te schenken. Dat is wat deze weeskinderen nodig hebben. Afleiding door spelletjes en liefdevolle aandacht!

6 september:

We vroegen aan Nadia waarmee we kunnen helpen. Ze zei dat het zodra het koud wordt, het moeilijk zal zijn voor de achtergebleven mensen in de stad. Kans op dat gas en elektriciteit is niet meer toegankelijk zullen zijn is mogelijk gezien de zware aanvallen op de stad al weken lang...ze willen nu hout kopen ( nu de prijzen nog niet omhoog geschoten zijn...) en opslaan om later uit te delen aan de mensen. Hierbij kunnen wij helpen!

1 september:

Feestdag 1 september...de eerste schooldag in Oekraïne. Dit jaar wel anders dan normaal....Vele scholen zijn verwoest, of kinderen krijgen online les omdat het te gevaarlijk is om naar school te gaan.

In ons dorp is de school open. Geïnspecteerd door het leger en de nodige aanpassingen gedaan.
Omdat er geen schuilkelder is, hebben ouders zelf kunnen kiezen voor online of op school de lessen volgen.
De verantwoordelijkheid ligt dan bij de ouders als er iets mis zou gaan op school....we hebben besloten onze kinderen te laten gaan. Afgelopen jaren hadden door corona en oorlog eigenlijk heel weinig effect voor hun leerproces.. we zullen natuurlijk handelen naar de situatie zo nodig. Maar de kinderen willen graag weer naar school en in onze provincie is het rustig.
De school heeft voor de hoofdingang zandzakken. De beneden verdieping is met een betonblokken voor de ramen 'beschermd '. Ieder kind moet een noodrugzak aanschaffen met daarin: o.a. zaklantaarn, water, energiedrankje, extra kleding, deken, tape, pen en papier, kaartje met persoonlijke gegevens etc.
Verder zullen ze bij luchtalarm in de gangen gaan staan, tussen twee binnenmuren, heet dat.
De school heeft normaal gesproken plaats voor 1000 kinderen. Maar voor de veiligheid mag de helft binnen zijn. Dus zullen de kinderen om de dag, om de beurt naar school gaan.
Vandaag 1 september is dus altijd een hele grote happening op het plein. Vanochtend om 8 uur hing er toch een andere sfeer... maar juist nu liederen over vrede en dans. Ook klonk het lied dat Petro gemaakt heeft voor de school opnieuw. Al 15 jaar op rij...toch iets vertrouwds, en een traantje bij velen op de gezichten om je heen.

Ojaa ..en een blijde Liza kwam thuis met goed nieuws: "Mam, we krijgen GEEN lessen Russische taal meer, maar daarvoor extra lessen Engels!

28 augustus:

Het is een komen en gaan van vluchtelingen de afgelopen maanden. Het gastenverblijf is altijd vol. Sommigen blijven lang, sommigen korter...sommigen keren terug naar huis, sommigen kunnen niet meer naar huis. Hun huis is kapot of staat in bezet gebied... met sommigen bouwen we een bijzondere band op. En als ze dan verder gaan naar Europa betekent dat ook weer afscheid nemen...
Zo namen we dit weekend afscheid van Taya en Aleksej en hun zoontje. Zij kwamen hierheen vanuit Bachmut. Dat is nu een plaats die frontlinie is en totaal verwoest wordt door de russen. Gelukkig kwam vorige week de moeder van Aleksej ook veilig aan in Luchki. Zij blijft hier in het gastenverblijf en een 'nieuw' gezin met 5 kinderen uit Dnipr komen morgen in het gastenverblijf aan. De kamers staan nooit lang leeg....

24 augustus:

Vandaag is het Onafhankelijkheidsdag in 🇺🇦. We vieren de 31 jaar onafhankelijkheid van het land. Maar het is ook precies een half jaar geleden dat de russen onze vrede kwam verstoren. Met veel geweld en verwoesting. 12 miljoen mensen verlieten hun huizen...duizenden doden waaronder 370 kinderen.....
Maar waar de russen zich in vergissen is dat de moed en vastberadenheid van Oekraïne niet te verwoesten is....!!
Juist vandaag werden er veel aanvallen verwacht op Oekraïne om de feestdag te verstoren. Het luchtalarm ging wel 4 keer af bij ons in de provincie en het hele land. Stations en markten werden gecheckt op mijnen in verschillende steden. Vanuit Wit-Rusland stegen er geregeld straaljagers op richting Oekraïne. .....helaas ook vandaag aanvallen en ontploffingen door het hele land. Het luchtafweergeschut hield een object tegen boven Vinnitsa. In Dnipr kwam een 11 jarig kind om.😢
Een heel onrustige dag, waarvoor de president al waarschuwde.

En dan ineens slecht nieuws dat een bombardement op een passagierstrein/station in de Dnepr provincie het leven gekost heeft aan 15 mensen en 50 gewonden....
Dit is de grootste en meest tragische van de vele wrede verstoringen die deze feestdag kreeg..😢😢

23 augustus:

Zoals jullie weten uit vorige berichten ligt de stad waar de oudste zus van Petro woont al 3 weken onder vuur. Soms 20, dan 40, en zelfs 70 inslagen per nacht. Overdag zijn ze thuis om mensen te helpen. Overnachten doen ze in hun schuilkelder of gaan ze naar vrienden in een nabijgelegen dorp, wat iets 'veiliger' is. Er zijn veel huizen en winkels al vernield door de russen en ook omgekomen burgers....waarom, er is niets strategisch te vinden in deze stad.
Elke dag bellen we met Nadia en Ivan om te vragen hoe het gegaan is de afgelopen nacht....en dan krijgen we ineens een filmpje van hen. Het huis van hun vrienden is geraakt. ..zij was niet thuis( weg voor haar werk) en hij sliep op de bank en is door de druk van de inslag tegen de muur 'geslagen'. Het gaat verder gelukkig goed, maar hun huis is vernield. 

We vragen ook gebed voor Nadia en Ivan , het is spannend, elke nacht onrustig, echt slapen doe je dan niet...zoals anna vera zei over de twee nachten dat ze daar sliepen...je slaapt wel en eigenlijk ook niet, zo'n lichte slaap omdat je toch alert blijft in je slaap...apart. Maar dat is natuurlijk heel zwaar voor hen die nu al drie weken daar wonen in deze onrust en zij willen overdag mensen helpen waar ze kunnen....

Hieronder een verslagje van de reis (begin augustus) van Petro en Anna Vera naar het oorlogsgebied en daaronder de meest recente nieuwsbrieven van Dianne.

Vanochtend belde Anna Vera om te zeggen dat de nacht in Mikolaev onrustig was, veel luchtalarm en geluiden van artillerie...maar de gastvrouw waar ze verbleven, kan na 5 maanden goed inschatten hoe dichtbij het is...en ze vond het niet nodig om naar de schuilkelder te gaan.
Ze hebben de hele buslading daar uitgeladen en gaan nu verder op weg naar volgende stad. Ze kopen voedsel in onderweg en laden bij van andere organisaties en kunnen dan verder naar de volgende plek voor distributie aan mensen.
Vannacht sliepen Petro en Anna Vera en de anderen bij zijn zus Nadia in Nikopol. Diegene in de schuilkelder hoorden weinig van het geschut. In het huis was het goed hoorbaar. 20 raketten werden afgevuurd vannacht op de stad...
In de ochtend gingen Petro en Ivan de gesneuvelde ruiten opruimen en de ramen dicht timmeren bij een vrouw van 80. Ze belde naar de dominee Ivan dat haar flat geraakt was....
We merken dat de mensen overal waar je komt, hun verhaal 'graag' willen vertellen...aan hulpverleners, iedere keer weer. Dat is ook goed voor hun verwerking.

Vandaag doet het team inkopen in de groothandel in Poltava. Deze is nog open en nog voedsel beschikbaar. Voor de mensen in Charkov komen ze met busjes naar deze stad ( 2 uur rijden) om in te laden, omdat in Charkov de groothandel niet meer open is vanwege de oorlog. Zo geven we de vele levensmiddelen door aan teams die het in de steden en omliggende dorpen uitdelen. Samenwerking voor Oekraïne!!
Tijdens de lange reis door het zuiden/oosten, vruchtbare gedeelte van Oekraïne zag Petro hoe mooi en vruchtbaar het land werkelijk is!
Er wordt nu ook gestreden om de oogst in het land...er gaat veel verloren, maar er zijn letterlijk boeren die hun leven wagen om graan, maïs en zonnebloem te oogsten!

Gisteren hebben ze ook levensmiddelen in afgelegen dorpen kunnen uitdelen. Daar is er bijna geen toegang tot winkels en mensen vinden het zelf vaak te gevaarlijk om op weg te gaan naar de groter plaatsen/steden voor winkels. Of ze hebben de mogelijkheid niet om dat te doen, denk aan vervoer en financiën wat een probleem vormt. Ook werden de mensen bemoedigd vanuit het Woord van God en door zang.

Update Oekraïne 6 Juli

Sinds de vorige update is er weer veel gebeurd. We hebben in Oekraïne hard gewerkt om alle hulpgoederen uit te delen om zo de hele grote opslag leeg te maken. De huur van de grote opslag kostte maandelijks een behoorlijk bedrag. Na drie maanden zagen we dat we met een kleinere opslag ook werken konden. Gezien de hoeveelheid hulpgoederen aanzienlijk is verminderd in vergelijking met de eerste maand van de oorlog. De laatste vrachtwagen ontvingen we op  18 mei. Nu hopen we dat gedurende de zomermaanden er weer voldoende wordt verzameld om in augustus weer een vracht te kunnen vervoeren. De prognose is dat de herfst een zware tijd zal zijn voor Oekraïne. Dan zullen de voorraden voedsel in het land ook opraken en duurder worden en als de kou komt zullen we ook duur moeten stoken… Al met al zijn de vooruitzichten zo, dat we na de zomer uw hulp heel hard nodig zullen hebben om het werk in oorlogstijd voort te kunnen zetten. Maar we leven bij de dag en elke dag is er eentje van zware strijd in het Oosten. De russen willen de Donbas innemen, wat ze maar lastig lukt. Er is ook zorg om oekrainse mannen die in de bezette gebieden gedwongen worden om mee te vechten tegen hun eigen volk…Al hebben ze daar ook te maken met verraders onder de mensen. Burgers die voor geld doorgeven waar oekrainse soldaten schuilhouden. Gelukkig komt er steeds meer artillerie uit het westen binnen. Maar ook worden we dagelijks geconfronteerd met beschietingen  op burgerdoelen zoals scholen en winkelcentra.

Reis naar Nederland.

Begin juni kwamen we, de kinderen en ik aan in Nederland. De eerste dag was het al schrikken, want er vloog een legerhelikopter laag over, de kids renden naar het raam om te kijken wat dat was, geluid in de lucht is voor ons ongewoon de laatste maanden…. En gelijk probeer je jezelf toe te spreken: “niks aan de hand, je bent in Nederland”. Liza mocht naar school hier, dat was erg bijzonder voor haar om mee te maken. Bij de kennismaking vroeg ze zoveel: Wat is die grote computer aan de muur? Waarom zitten ze niet in rijen, maar in groepjes in de klas? Als ik iets niet weet in het Nederlands, wordt ik dan uitgelachen?  Zo kwam ze in een heel andere schoolwereld terecht dan ze gewend is. De juffrouwen zijn super aardig en schreeuwen niet. Allemaal positieve indrukken en vooral een dagritme en afleiding. Ook mocht Liza mee met een meisje naar paardrijles. Ze bleek dat erg leuk te vinden! Wat fijn dat ze hier zo van geniet iedere vrijdag. Eduard kan zich in Nederland meer ontspannen en werd verwend door oma met nieuwe Lego! Anna-Vera vond voor twee weken werk in de thuiszorg; Ze kon doen wat ze graag doet, ouderen helpen en wat extrabijverdienste. We zijn ook onder de indruk van al het meeleven wat we mogen ervaren in Nederland!

Ik vond het ook fijn om de mensen die zoveel gedaan hebben voor de stichting te ontmoeten en ook de vluchtelingen die ik geholpen heb om naar Nederland te gaan. Hier en daar wat vertalen voor ze, maar ik heb ook geprobeerd wat rust te vinden… Als is dat zo dubbel, omdat je je bijna schuldig voelt, dat je in Nederland mag genieten van natuur, vrienden en rust, terwijl de oorlog zo hevig doorgaat in Oekraïne. En eigenlijk wil je maar een ding en dat is als gezin bij elkaar zijn.

Auto aangeschaft in Nederland

Anna-Vera is met 2 Nederlanders naar Budapest gereden en vanaf daar alleen naar de grens. Daar stond ze, in de zomerhitte, meer dan 30 (!) uur in de rij. Alles is goed gegaan  met de documenten en de auto heeft ondertussen Oekraïense nummerborden. Petro heeft sinds hij contact heeft met een soldaat in het oosten en waar hij spullen heeft gebracht, maar 1 ding op zijn hart en dat is onze oude witte bus te schenken aan het leger, die een groot tekort hebben aan voertuigen. Daardoor kunnen we de bus niet verkopen. Maar mocht u een gift willen geven voor de aanschaf van de nieuwe auto, zodat we de onkosten kunnen dekken, houden wij ons van harte aanbevolen.

Petro’s reis naar het oosten

Twee weken gelden kon Petro zelf naar het oosten gaan met onze bus vol hulpgoederen. Zijn zus en haar man en zijn neefje gingen mee. Voor Petro was dit de eerste rit en het maakte veel indruk op hem. Met eigen ogen de nood, de verschrikkelijke verwoestingen zien, raakten hem diep. Ze hebben goederen gebracht voor het leger, voor mensen in schuilkelders en kochten ter plekke nog meer voedsel in om daar te laten uitdelen door de contactpersonen  die we daar hebben. De laatste nacht van hun verblijf sliepen ze in Kharkov in een flat, in een woning waarvan de bewoners via onze familie zijn opgevangen na hun vlucht en verder naar Europa zijn gegaan. De sleutel kregen ze van de buurman die nog was gebleven. De hele nacht hoorden ze al luchtalarm en “onweer” zo klinkt het geschut ,zei Petro. Vroeg in de morgen kwam er niet ver bij hen vandaan een raket terecht en zijn ze snel vertrokken uit de stad.

Operatie

Al in november 2021 stond een operatie gepland, die niet door kon gaan i.v.m. covid, daarna zou ik begin maart  de operatie hebben…maar toen hadden we in de eerste weken van de oorlog wel andere dingen aan ons hoofd. En nu in juni kon ik in Ede dan geopereerd worden aan de poliepen in mijn neusholtes. Een ingreep die goed is gegaan en heb gelukkig weinig pijn gehad. Ook hierin zien we dat God zorgt. Hij gaf kracht deze operatie te doorstaan in een week waarin we ons maar om  1 ding druk maakte….het bezoek van Petro aan het legerkantoor.

Oproep voor militaire dienst

Wat je weet dat een keer kan komen en wat als een onzeker gegeven steeds op de achtergrond van je gedachten aanwezig is, wordt werkelijkheid als Petro een oproep krijgt om zich te melden op het gemeentehuis. Ze waren al aan de deur geweest bij ons huis, maar toen was Petro in het oosten van het land. Bij thuiskomst kreeg hij op het gemeentehuis dat witte papiertje: Oproep voor mobilisatie. Hij werd gelijk apart gezet met alle anderen die een bewijs hebben van in militaire dienst geweest te zijn in 1990. Hij had documenten bij zich van stichting en kerk, maar daar wilden ze niet naar kijken. Ze hebben een groot tekort aan mannen op het moment mede omdat er zoveel sneuvelen (zo’n 100 per dag) en omdat er soldaten zijn die na maandenlange dienst op verlof mogen. Petro gaf aan dat hij al 14 jaar last heeft van zijn rug. En de laatste tijd met intensief helpen en tillen van hulpgoederen had hij er vaak last van. Daarvoor werd hij naar de medische commissie gestuurd die dan checken of je goed gezond bent voor dienst of niet. Nu blijkt hij echt niet de enige te zijn die dat aanvraagt en er zijn er ook die over hun klachten liegen. Maar het is psychisch best zwaar als je zo benaderd wordt…weer een die zich aanstelt. Petro is overal eerlijk geweest. Maar als je iets te laat komt voor het bloedprikken en je gelijk deserteur op je kaart met gegevens schrijven is dat heel oneerlijk. Petro heeft toen besloten om gelijk  weer terug te gaan naar het legerkantoor om uit te leggen dat hij geen deserteur is, maar alleen een beetje te laat was. Wonderlijk genoeg sprak hij daar iemand van de legerleiding die wel geïnteresseerd was in zijn verhaal over wat hij doet en welk werk hij met behulp van Nederlanders (via zijn NL-vrouw) kan doen voor het land. Petro heeft toen uitstel gevraagd tot 13 juli (het was 8 juli) omdat hij dan zijn vrouw nog kan zien voordat hij weer moet melden op het legerkantoor. Het is zwaar en toch kunnen we deze zorg steeds weer uit handen geven aan God die alles weet en ons leven regeert. Wij vragen jullie gebed hiervoor.

Oproepje Zenderlijst

Nu verstuur ik de update persoonlijk per app, maar helaas ben ik de afgelopen keer enkele personen vergeten, daarvoor excuses. Want het meeleven van jullie is zo goed en belangrijk! We begrijpen dat jullie op de hoogte gehouden willen worden en als jullie daarom mij een appje sturen dan voeg ik jullie toe aan de zenderlijst.

Wil je ook een update ontvangen via whatsapp, app je telefoonnummer 0630966354

Opnieuw willen we u/jullie hartelijk danken voor alle steun, medeleven en zorg nu we in NL zijn, en blijf vooral bidden voor Oekraïne! Gebed is een sterk wapen!

Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.

Update Oekraïne 6 Juni

Toen ik deze update begon te schrijven, telde we dag 100 van de oorlog…. Helder herinnerde ik me ineens dag 1, dag 5, dag 10 en nu al 3 maanden… zoveel leed, zoveel slachtoffers, zoveel beelden en verhalen komen tot ons door te luisteren naar de verhalen van vluchtelingen en de chauffeurs van de binnenlandse transporten en de mensen in bevrijde dorpen zelf.

Het is veel, heel veel … ik zie en hoor dat het Nederlandse nieuws veel minder is geworden en misschien ook wel begrijpelijk. Ik dacht laatst: ging ik zelf ook ooit niet zo om met het nieuws uit Syrië, bijvoorbeeld? Maar als  je er zelf middenin zit, wil je dat de hele wereld alles ziet en weet! En dat we het als Oekraïne echt niet redden zonder de steun van Europa. De strijd in het oosten en zuiden is heftig, dagelijks vallen er velen slachtoffers en worden dorpen geruïneerd. Er moeten meer wapens komen om de tegenstanders  verder tegen te houden en terug te dringen van ons gebied.

Transport

We kregen 18 mei weer een volle vrachtwagen met voedsel en hygiënemiddelen en honderden liters diesel uit de Nederlandse vrachtwagen, om vervolgens alle transporten binnen het land te kunnen voorzien van diesel. Wat was er weer veel ingezameld in verschillende plaatsen en ook ingekocht van het sponsorgeld. Er kon daardoor een vrachtwagen gevuld worden naar Mikolaev, een stad die al 3 maanden geregeld onder vuur genomen wordt, waar geen drinkwater meer is.

We zijn Bert en Renee dankbaar voor de 4 transporten die ze mogelijk gemaakt hebben.

Reis van ons team

Ons team heeft enkele reizen gemaakt naar bevrijde gebieden. Met een van de reizen ging onze dochter Anna-Vera mee, ze wilde al in de eerste weken van de oorlog naar gebieden hulp brengen, maar als ouders vonden we dat toen te gevaarlijk. Nu kon ze mee om met eigen ogen te zien en met eigen handen voedselpakketten uit te delen aan mensen die wonen in de resten van hun woningen of schuren… Dat was  best heftig, om zo getuige te zijn van de grote verwoesting die de russen brachten in vele dorpen. De verhalen  van inwoners hoorde ze aan en ze kwam terug, heel moe , maar ook gemotiveerd; Mama, nu weet ik waarvoor we dit al die maanden doen en dat we niet moeten stoppen met helpen!

Mobilisatie

Door de vele verliezen, komen er ook weer nieuwe mobilisaties. De gedachte die vanaf dag 1 bij alle mannen en ook bij Petro aanwezig is, wanneer ben ik aan de beurt? Normaal krijg je thuis via een wit briefje een oproep overhandigd thuis.  Maar nu kan dat bij checkpoint van het leger  of politie langs de wegen, en zelfs als je in de rij staat bij een benzinestation of supermarkt….

Petro gaat naar begrafenissen van overleden soldaten. Voor hem is het belangrijk om respect te tonen voor diegene die omkwam en hard gestreden heeft om zijn land en vrijheid te beschermen. Ik vind dat juist emotioneel en confronterend dat is voor mezelf te heftig om naar toe te gaan.

Nieuwere bus/auto

We zouden graag onze oude volkswagenbus verkopen en een nieuwere bus of auto aanschaffen. De bus is oud en roestig, maar heeft ons al die jaren trouw gediend in het werk en leven in Oekraïne… Nu willen we graag deze maand vanuit nederland een nieuwere bus/ of ruime auto meenemen naar Oekraïne. Diesel, liefst met trekhaak, VW Transporter/soortgelijk busje, VW Caddy Maxi

Als u iets weet, dan horen we het graag.

Naar Nederland

Gisteren ben ik samen met onze kinderen naar Nederland gegaan voor een paar weken. Ik heb deze maand een medische controle voor mijn MS. Na enkele keren uitstellen, wilde ik deze nu toch door laten gaan. Nu kunnen de kinderen ook even weer naar oma en de familie. Anna-vera kan zelfs even werken in Nederland, wat ook belangrijk is. Het afscheid nemen van Petro was deze keer extra beladen. Deze tijden ben je het liefst bij elkaar en toch hebben we deze beslissing genomen. We zijn er even tussen uit en dat gunnen we Petro ook.

• We vragen gebed voor hem. Hij is zo ontzettend druk en bevlogen, mensen aan het helpen, maar ook zo bezorgd om zijn  land en de onbekende toekomst die voor hem ligt. Hij is niet angstig, maar het idee dat je ieder moment opgeroepen kan worden om je te melden bij het legerkantoor. Het gaat onder je huid zitten zeggen ze. Na 3 maanden zien we bij velen een gevoel van uitputting.

• We vragen om gebed om vol te houden, de moed niet te verliezen. Zeker ook gebed voor de strijders aan de frontlinies, de vrijwilligers, en ja, eigenlijk voor eenieder die op zijn of haar manier (de gevolgen van) de oorlog meedraagt.

• Voor de steden en dorpen waar de russen nu de macht hebben.

• De Oekraïners die daar nog wonen hebben het zwaar. Geen bereik meer met mobiel, geen water en elektriciteit, voedseltekorten en een pensioen uitgekeerd in Russische roebels, onder druk een Russisch paspoort aangeboden krijgen…

• Voor de krijgsgevangen, die door de russen verschrikkelijk behandeld worden… Laten we blijven bidden voor het moedige Oekraïense volk dat ze de moed niet zullen verliezen. Zeker nu ook vanuit de kant van Wit-Rusland een nieuwe dreiging is.

• Maar ook voor de Russen dat ze gaan inzien dat het echt een totaal verkeerde en onrechtvaardige oorlog is waar ze mee bezig zijn, gebaseerd op leugens.

Hartelijk bedankt voor uw steun en meeleven, dat waarderen we enorm!

Hartelijke groeten van Petro & Dianne Bernyk-van der Lingen.

Oudere nieuwsbrieven staan op www.h2oek.com